ซ้ำซาก? ไม่มีฉากฉีกแนวโรแมนติกคอร์เนอร์ตั้งแต่“ Love Story ” แต่เพลง“ Slow Dancing in the Big City” ของ John Avildsen มีความกล้าหาญในความซ้ำซากจำเจและความคิดโบราณของมันก็ไม่ได้มีใจเพียงครึ่งเดียว อาจเป็นไปได้ว่าคุณไม่ได้ตกหลุมรักหนังประเภทนี้ที่คุณชอบให้ฮีโร่ของคุณทำตัวลีบ ๆ และเหยียดหยามและวีรสตรีของคุณให้ดูแลฟาร์มปศุสัตว์ ไม่เป็นไรกับฉัน “การเต้นรำช้าๆในเมืองใหญ่” มีอยู่อย่างร่าเริงในโลกของหัวใจที่ยิ่งใหญ่และน้ำตาที่กล้าหาญและตอนจบที่มีความสุขที่ทำให้คุณต้องสั่งน้ำมูก มันเป็นความคลาสสิกของความสำเร็จที่ไพเราะแน่นอนว่าเกี่ยวข้องกับเรื่องราวความรัก ผู้ชายคนนี้เป็นคอลัมนิสต์ในหนังสือพิมพ์นิวยอร์กที่มีหัวใจเป็นทองคำและผู้หญิงคนนี้เป็นนักบัลเล่ต์ชาวแคนาดาที่เรียนรู้เมื่อไม่กี่วันก่อนการเปิดตัวครั้งใหญ่ว่าเธอมีเส้นเอ็นที่มีเลือดออกและไม่สามารถไปต่อได้ เรารู้ทันทีว่าเราอยู่ในภาพยนตร์ที่ถูกต้องแม้ว่าคนในหนังสือพิมพ์จะยังไม่ได้แต่งตั้งตัวเองให้เป็นผู้ปกครองของเด็กเปอร์โตริโกวัย 11 ปีซึ่งอาจเป็นมือกลองที่ยอดเยี่ยมสักวันหนึ่งถ้าเขาติดนิสัยเฮโรอีนของเขา ดูหนัง คอลัมนิสต์ในหนังสือพิมพ์ไม่ได้เห็น“ All the President’s Men ” ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าภาพยนตร์ในหนังสือพิมพ์มีความสมจริงมากขึ้นตั้งแต่สมัยก่อน“ Deadline, USA” ตัวอย่างเช่น: เขาไม่เคยไปที่ทำงานเขาอาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์ที่พังยับเยินซึ่งจิมมี่เบรสลินสามารถเช่าได้ด้วยเงินในกระเป๋าของเขาเขายังคงเขียนเหมือนเดมอนรันยันตีบทกวีร้อยแก้วบนเครื่องพกพาที่สะบักสะบอมของเขา (“ เมื่อชาวเอสกิโมล่องลอยอยู่ใน เมืองใหญ่เห็นคนบ้านนอกใจแตกกระโดดลงจากสะพาน” ฯลฯ ) ดูหนังออนไลน์ ไม่เป็นไร. เราไม่ต้องการหนังหนังสือพิมพ์ที่สมจริง เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ว่าพวกเขาโยนเครื่องพิมพ์ดีดออกและเปลี่ยนมาใช้แป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์ที่สำนักงาน คอลัมนิสต์รับบทโดยพอลซอร์วิโนนักแสดงที่น่าดึงดูดอย่างมากซึ่งดูโตพอและพูดยากพอที่จะขายความอ่อนโยนได้จริงๆ คุณเคยเห็นเขามาก่อน เขาอยู่ใน“ Blood Brothers” และมองไปที่บ้านในทุกฉากที่เกี่ยวข้องกับรถเก๋งหัวมุม นักบัลเล่ต์ ( แอนน์ดิทช์เบิร์น ) ย้ายเข้ามาอยู่ข้างๆและทิ้งแฟนหนุ่มที่ร่ำรวยของเธอไป เธอพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อที่ดูเหมือนจะตบหลังตัวเอง เธอสวยมาก เธอมีความทุ่มเทอย่างแรงกล้าในการเต้น ฯลฯ และนักออกแบบท่าเต้นตัวแสบก็มักจะคอยช่วยเหลือเธออยู่เสมอ หลังจากมีโอกาสหลายครั้งได้พบกับผู้ชายในหนังสือพิมพ์ผู้ซึ่งบรรยายให้เธอฟังอย่างมีสีสันเกี่ยวกับแซนวิชเนื้อบดและสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ ในโลกแห่งความเป็นจริงเธอก็จะชอบเขา แน่นอนเขากำลังมีความรัก โครงเรื่องย่อยเป็นเรื่องของเด็กเปอร์โตริโกที่ป้วนเปี้ยนอยู่กับการยิงยาเสพติด แต่ผู้ที่ฝึกฝนโดยใช้ไม้ตีกลองบนถังขยะและอาจเป็น (คอลัมนิสต์เขียน) ยีนครูปาคนต่อไป – ถ้าโชคชะตาทำให้เขาหยุดพักแน่นอน นี่คือภาพยนตร์ประเภทหนึ่งที่คอลัมนิสต์ต้องการพาเด็กไปในคืนเปิดตัวซึ่งเส้นเอ็นเลือดออกของนักบัลเล่ต์อาจทำให้เธอพิการไปตลอดชีวิตยกเว้นเด็กไม่ได้ทำเพราะกินยาเกินขนาดปล่อยให้คอลัมนิสต์อธิบายให้พยาบาลกลางคืน เด็กคนนั้นไม่เคยมีชีวิตอยู่ได้นานพอที่จะรับกลองของตัวเอง คุณชอบมัน? ฉันรักมัน. จากนั้นฉากสุดท้ายของภาพยนตร์ก็มีความกล้าหาญเหนือกว่าและโรแมนติกซ้ำซากจนเกินขนาด หนังแบบนี้วิจารณ์ได้ง่ายมาก – พวกมันนั่งเป็ด – แต่เรื่องนี้ใช้ได้ผล Avildsen …
เต้นรำช้าๆในเมืองใหญ่ Read More »
